MED12-gerelateerd syndroom

MED12-gerelateerd syndroom treedt op wanneer er veranderingen zijn in de MED12 gen.
Deze veranderingen kunnen ervoor zorgen dat het gen niet werkt zoals het zou moeten.

Elke familie is anders.
Een geneticus of genetisch consulent kan je advies geven over de kans dat dit in jouw familie weer gebeurt.
De kans op nog een kind met het MED12-gerelateerd syndroom hangt af van de genen van beide biologische ouders.

• Biologische vrouwen die veranderingen in het MED12-gen hebben en zwanger zijn van een dochter, hebben 50 procent kans om de genverandering en 50 procent kans om de werkende kopie van het gen door te geven.
  Als ze zwanger zijn van een zoon, heeft het kind 50 procent kans om de genverandering en het syndroom te erven.

Voor een symptoomvrije broer of zus van iemand met het MED12-gerelateerd syndroom hangt het risico op een kind met het syndroom af van de genen van de symptoomvrije broer of zus en de genen van hun ouders.

• Als geen van beide ouders dezelfde genverandering heeft die bij hun kind met het syndroom is gevonden, heeft de broer of zus zonder symptomen een kans van bijna 0 procent op een kind met het MED12-gerelateerd syndroom.
• Als de moeder dezelfde genverandering heeft als haar kind met het syndroom, heeft de symptoomvrije broer of zus een kleine kans om ook dezelfde genverandering te hebben.
  Als de symptoomvrije broer of zus dezelfde genverandering heeft als hun broer of zus die het syndroom heeft, is de kans dat de symptoomvrije broer of zus een zoon krijgt die het MED12-gerelateerd syndroom heeft 50 procent.

Voor iemand met het MED12-gerelateerd syndroom is het risico op een kind met dit syndroom ongeveer 50 procent.

Vanaf 2024 zijn er ongeveer 84 mensen in de wereld met het MED12-gerelateerd syndroom geïdentificeerd in de medische kliniek.

Mensen met het MED12-gerelateerd syndroom kunnen er anders uitzien.
Het uiterlijk kan variëren en kan sommige van deze kenmerken hebben, maar niet allemaal:

• Lagere spierspanning dan gemiddeld
• Afwijkingen in de groei van de vingers
• Lager dan gemiddelde hoogte
• Groter dan gemiddelde hoofdomtrek
• Opvallende neus
• Gespleten lip of gehemelte
• Ogen die niet op één lijn staan

Wetenschappers en artsen zijn nog maar net begonnen met het bestuderen van het MED12-gerelateerd syndroom.
Op dit moment zijn er nog geen medicijnen om het syndroom te behandelen.
Een genetische diagnose kan mensen helpen beslissen over de beste manier om de aandoening te volgen en therapieën te beheren.
Artsen kunnen mensen doorverwijzen naar specialisten voor:

• Lichamelijk onderzoek en hersenonderzoek
• Consulten genetica
• Ontwikkeling en gedragsstudies
• Andere zaken, indien nodig

Een ontwikkelingspediater, neuroloog of psycholoog kan de vooruitgang in de loop van de tijd volgen en kan helpen:

• De juiste therapieën voorstellen.
  Dit kan fysiotherapie, ergotherapie, logopedie of gedragstherapie zijn.
• Individuele onderwijsplannen (IEP’s) begeleiden.

Specialisten adviseren om zo vroeg mogelijk te beginnen met therapieën voor het MED12-gerelateerd syndroom, idealiter voordat een kind naar school gaat.
Raadpleeg een neuroloog als er aanvallen optreden.
Er zijn veel soorten aanvallen en niet alle soorten zijn gemakkelijk te herkennen.
Voor meer informatie kun je bronnen raadplegen zoals de website van de Epilepsy Foundation: epilepsy.com/…t-is-epilepsy/seizure-types

De diagnose van de verschillende MED12 syndromen wordt gesteld op basis van de verschillende klinische bevindingen.
Hieronder wordt meer informatie gegeven over de verschillende bekende klinische syndromen.

Het MED12-gen bevindt zich op het X-chromosoom en bij sommige syndromen hebben vrouwelijke dragers meestal geen medische kenmerken – dit hangt af van de genetische variant.
Tot op heden hebben niet alle genetische varianten een duidelijk verband met een resulterende klinische diagnose.

Hardikar syndroom

Mensen met het Hardikar syndroom hebben vaak een gespleten lip of gehemelte, leverproblemen en leverziekte, darmproblemen, netvliesdegeneratie, nauwe aorta van het hart, zwelling van de nieren, een cyste in de leverbuis en intellectuele capaciteiten die binnen het normale bereik liggen.
De meeste mensen hebben geen ontwikkelingsachterstand.

Alle mensen met Hardikar syndroom zijn vrouwen met een MED12 frameshift of nonsense varianten.

Het syndroom van Lujan

Mensen met het Lujan syndroom hebben een specifieke MED12 variant genaamd p.Asn1007Ser.
De meeste mensen met het Lujan syndroom hebben een milde tot matige verstandelijke beperking en spraak die hoog nasaal is.
Mannetjes hebben vaak een lang dun uiterlijk in hun lengte, vingers en tenen.

Vrouwelijke dragers van het Lujan syndroom hebben naar verwachting geen symptomen.
Andere varianten waarvan is gesuggereerd dat ze zijn gekoppeld aan het Lujan syndroom zijn: p.Arg1214Cys, p.Arg1295Hisen p.Trp1557Arg.

X-gebonden Ohdo-syndroom

Mensen met het x-gebonden Ohdo syndroom hebben vaak een verstandelijke beperking, smalle oogopeningen, hangende oogleden, een kleine kaak, gebitsafwijkingen en een driehoekig gezicht.
Sommige mensen hebben een kleiner dan gemiddeld hoofd en een kleinere dan gemiddelde lengte.
Veel mensen met het x-gebonden Ohdo syndroom ontwikkelen mogelijk geen spraakvermogen, gehoorverlies, hypermobiele gewrichten en hyperactiviteit.

Meestal hebben mannen met het x-gebonden Ohdo syndroom een de novo, nieuwe variant of een geërfde variant van een niet getroffen moeder.
Er zijn echter ook getroffen moeders gevonden.

Medische kenmerken die geassocieerd worden met de MED12 genetische variant worden verondersteld min of meer bij een vrouw voor te komen door een proces dat X-inactivatie wordt genoemd.
Dit is een willekeurig proces waarbij een cel één X-chromosoom kiest om genexpressie stil te leggen.
Dit betekent dat als het X-chromosoom met de MED12 genetische variant het zwijgen wordt opgelegd of uitgeschakeld, deze persoon meer kans heeft op medische kenmerken.

Varianten waarvan is gesuggereerd dat ze zijn geassocieerd met het x-gebonden Ohdo syndroom zijn: p.Glu172Gln, p.Arg296Gluen p.Arg1148His.
Maar sommige van deze varianten zijn in verband gebracht met andere MED12-gerelateerde syndromen.

FG-syndroom type 1 of Opitz-Kaveggia-syndroom

FG syndroom type 1 staat ook bekend als Opitz-Kaveggia syndroom.
Mensen met FG syndroom type 1 hebben vaak een neurologische ontwikkelingsachterstand; gezichtskenmerken zoals een groter dan gemiddeld hoofd en wijd uitstaande ogen; brede duimen; problemen met orgaanvorming, zoals darm-, hart- of skeletproblemen; en gretig gedrag.
Daarnaast zijn mensen met FG syndroom type 1 meestal groter dan gemiddeld, hebben ze een groter dan gemiddeld hoofd en een gemiddelde tot bovengemiddelde intelligentie.

Vrouwelijke dragers hebben naar verwachting geen symptomen.
Veel voorkomende varianten die in verband worden gebracht met het FG-syndroom type 1 zijn: p.Gly958Gluen p.Arg961Trp.

Aspecifieke verstandelijke beperking

De medische kenmerken van een aspecifieke verstandelijke beperking veroorzaakt door een MED12 genetische variant komen niet overeen met een van de bovenstaande MED12 gerelateerde syndromen.
Voedingsproblemen komen relatief vaak voor, evenals bot- en ontwikkelingsstoornissen.
Gezichtskenmerken bij mensen met de diagnose aspecifieke verstandelijke beperking overlappen met de andere MED12-gerelateerde syndromen.
Defecten in de hoofdomtrek komen niet vaak voor bij vrouwen.

Mannelijke en vrouwelijke dragers met schadelijke MED12 varianten zijn gediagnosticeerd met niet-specifieke verstandelijke beperkingen.
Er zijn verschillende varianten mogelijk, waaronder missense varianten en frameshift- of nonsensvarianten zijn gediagnosticeerd bij mensen met een niet-specifieke verstandelijke beperking.